Nasz profil

Z kart historii szkoły

Jedna z najstarszych, obok Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki, placówka oświatowa w naszym mieście - Szkoła Podstawowa nr 3 im. Józefa Piłsudskiego, obchodziła 100-lecie swojego istnienia. W jej murach zdobywała i nadal zdobywa wiedzę, realizując myśl B. Pascala „Poznajemy prawdę nie tylko rozumem, ale i sercem”, młodzież z Łukowa i okolicznych wiosek. Wyposażona w gruntowną wiedzę jest doskonałym świadectwem pracy wielu pokoleń pedagogów. Dlatego warto poznać historię tej szkoły.

Rok 1919

Z inicjatywy łukowskiego Koła Związku Kolejarzy i przy pomocy Wydziału Szkolnego Warszawskiej Dyrekcji Kolei Państwowych powstała w październiku 1919 roku Powszechna Szkoła Kolejowa. Mieściła się ona w wynajętym domu przy ulicy Aleje Kościuszki 5.

Rok szkolny 1919/1920 rozpoczął się 9 listopada, z dwumiesięcznym opóźnieniem, a spowodowane to było trudnościami z wynajęciem lokalu. Do szkoły przyjęto 232 uczniów. Nauka odbywała się w systemie dwuzmianowym w 3 salach lekcyjnych, w których mieściły się 3 oddziały wyższe: IV, III, II i 2 niższe: Ia i Ib. Kierownikiem szkoły został Stanisław Kruczek, a pracowało w niej pięciu nauczycieli i katechetka.

Rok 1920/1921

3 listopada 1921 roku na stacji kolejowej miała miejsce katastrofa. Wybuchł jeden z 30 wagonów będących w składzie pociągu. Były to wagony z amunicją. Dzięki szybkiej interwencji kolejarzy odczepiono pozostałe. Nietrudno sobie wyobrazić losy mieszkańców, gdyby cały skład wybuchł. W tym samym roku narodził się pomysł o zakupieniu placu pod budowę szkoły. Dopiero 21 lutego 1922 roku został oficjalnie sporządzony akt kupna.

Rok 1921/1922

W 9 oddziałach rozpoczęło naukę 362 uczniów. Grono pedagogiczne liczyło 11 nauczycieli. W związku ze stałym wzrostem liczby uczących się dzieci, na zebraniu rodzicielskim, na wniosek kierownika szkoły, 23 października 1921 roku rodzice postanowili nabyć plac znajdujący się niedaleko szkoły pod budowę nowego gmachu. Ustalono, że każda rodzina wpłaci po1000 marek. 4 maja 1922 roku plac został kupiony przez Opiekę Szkolną. Po zatwierdzeniu sprzedaży przez Komitet Rządzący Towarzystwa Gniazd Sierocych został sporządzony akt rejentalny na mocy, którego szkoła otrzymała plac o powierzchni 5.142. 82 m².

Lata 1922-1926

Nastąpił dalszy rozwój szkoły. Zwiększyła się liczba uczniów do 445, w tym 244 chłopców i 201 dziewcząt. Byli to uczniowie wyznania rzymsko-katolickiego, prawosławnego, ewangelickiego i mojżeszowego. Kadra nauczycielska liczyła 15 osób. Szkoła mieściła się w tym samym wynajętym budynku przy Alejach Kościuszki 5 oraz w drugim budynku szkoły powszechnej (przy cerkwi). Uczniowie uczyli się w 7 pełnych klasach. Nauka odbywała się na dwie zmiany. W szkole kwitło życie kulturalne. Działał amatorski teatrzyk, dwie drużyny harcerskie: męska i żeńska oraz spółdzielnia uczniowska. Powiększyła się liczba woluminów w szkolnej bibliotece do 370. W sierpniu 1925 roku rozpoczęto budowę nowego budynku szkolnego.

Rok 1926/1927

W październiku 1926 roku oddano do użytku nowy gmach szkolny. 15 listopada został poświęcony przez biskupa Przeździeckiego. Szkoła miała 9 sal wykładowych, pracownię robót ręcznych, kancelarię szkolną, pokój nauczycielski i 5 korytarzy. Uczyło się w niej 498 dzieci różnego wyznania. Kadra pedagogiczna liczyła 12 nauczycieli. Kierownikiem nadal był Stanisław Kruczek.

19 marca 1927 roku została odsłonięta w westybulu gmachu szkolnego tablica marmurowa z popiersiem Marszałka Piłsudskiego i uzyskanym dla szkoły jego autografem ze słowami: „Nauczyciele i dzieci stanowią szkołę. Dzieci bez nauczycieli, nauczyciele bez dzieci nie tworzą szkoły. Razem muszą pracować, razem biedować, razem śmiać się wesoło”.

Rok 1935/1936

Szkoła liczyła 568 uczniów i uczyło w niej 12 nauczycieli. Nauka odbywała się dwuzmianowo. W szkole działała spółdzielnia uczniowska, dwie drużyny harcerskie, SKO, PCK, biblioteka szkolna. 9 maja z inicjatywy rodziców szkoła otrzymała sztandar z imieniem i nazwiskiem patrona. W tym też roku kierownik szkoły Stanisław Kruczek zmienił nazwisko na Wirski.

Lata 1939-1945

31 sierpnia 1939 roku ogłoszono powszechną mobilizację. Rozpoczęła się ewakuacja ludności cywilnej z zachodu. Ówczesny minister oświaty Świętochowski przesunął wydanym rozporządzeniem rok szkolny o tydzień. 4 września 28 samolotów zbombardowało dzielnicę kolejową, w tym budynek szkolny, na który spadło 15 bomb. Wszystkie szkoły w mieście zostały zamknięte do 1 lutego 1940 z powodu braku lokali.

15 października 1939 roku wojska niemieckie weszły do Łukowa i zajęły niezniszczone budynki szkolne i urzędy. Naukę zaczęto organizować od 1 lutego 1940 roku. Utworzono szkołę powszechną sześcioklasową, do której uczęszczało 232 dzieci. Nauka odbywała się w budynkach Szkoły nr 4 przy ulicy Stodolnej na trzy zmiany. Sytuacja nauczycieli i dzieci była trudna i niebezpieczna. Wiązała się ona z ciągłymi zmianami lokali, brakiem opału, sprzętu szkolnego i książek, nękającym głodem i chorobami i przede wszystkim ciągłymi łapankami młodzieży i nauczycieli oraz aresztowaniem i wywożeniem do obozów koncentracyjnych i Niemiec.

24 kwietnia 1944 roku, po silnym ostrzale artyleryjskim i zbombardowaniu miasta, Łuków został wyzwolony. Już od września 1944 r. Szkoła Powszechna nr 3 im. J. Piłsudskiego rozpoczęła zajęcia lekcyjne. Wiosną 1945r., z inicjatywy zarządu miasta i burmistrza Tadeusza Jarosa oraz rodziców i nauczycieli, doprowadzono zdewastowane w okresie wojny budynki szkolne przy ulicy Kościuszki 6 do stanu użyteczności.

Lata 1945-1999

18 września 1948r.- Zarząd miasta Łukowa po odbudowaniu w latach 1947-1948 z ruin gmachu szkolnego zburzonego przez niemieckie lotnictwo przekazał go władzom szkolnym Polski Ludowej. W roku szkolnym 1950/1951 władze wojewódzkie i powiatowe zmieniły nazwę ze Szkoły Podstawowej nr 3 na Szkołę Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Kierownikiem został Stanisław Sokół. Szkoła liczyła 440 dzieci, które uczyły się w 9 salach lekcyjnych na dwie zmiany.

W 1956r. w październiku nazwa szkoły ponownie została zmieniona ze Szkoły TPD na Szkołę Podstawową nr 3 w Łukowie. 20 kwietnia 1958 r. na zebraniu rodzicielskim wystąpiono z wnioskiem dokończenia budynku według dawnego planu. Rodzice opodatkowali się na 100 zł od rodziny. Do ponownego opodatkowania się doszło na zebraniu rodziców 16 listopada 1959 roku - podniesiono składkę do 200 zł. Poza tym były organizowane różne imprezy by uzyskać fundusze na budowę szkoły. 24 lutego 1961 roku został przedłożony projekt planu rozbudowy szkoły miejscowym władzom. Nie został on jednak zrealizowany, bo plany urbanistyczne miasta przewidywały budowę szkoły w innym miejscu, ze względu na małą powierzchnię posiadanego placu i bliskość stacji PKP. Podjęto wówczas decyzję o gruntownym remoncie szkoły. W 1963 roku, 1 września Szkoła Podstawowa zgodnie z polityką ówczesnych władz, staje się ośmioklasową szkołą podstawową. Następne lata to dalszy rozwój szkoły. Od roku szkolnego 1978/79 szkoła liczyła już 13 pracowni, salę gimnastyczną, świetlicę, bibliotekę i harcówki. Dyrektorem szkoły był już od 10 lat Jerzy Zomer, a jego zastępcą od 1977r.-Celina Stępniewska. Grono pedagogiczne liczyło 19 osób.

W latach 1981- 1989 zwiększyła się znacznie liczba uczniów i nauczycieli. Lekcje zaczynały się o 7.30 a kończyły o 18.30. Przerwy między lekcjami trwały 5 minut a przerwa obiadowa 20 minut. Najwięcej uczniów uczyło się w roku szkolnym 1987/88, bo aż 1286 oraz 70 sześciolatków- co dawało 43 oddziały. Grono pedagogiczne liczyło 55 osób.

W roku szkolnym 1989/90 oddano o użytku nowa Szkołę Podstawową  nr 5 w Łukowie, co spowodowało zmianę rejonizacji szkół oraz zmniejszenie liczby dzieci i nauczycieli. Dyrektorem był Jerzy Zomer a zastępcami Janina Popielewicz i Barbara Toporowicz.

Pożegnanie dyrektora Jerzego Zomera, który po 43 latach pracy odszedł na emeryturę, odbyło się 11 kwietnia 1991 roku. Nowym dyrektorem wyłonionym w wyniku konkursu został Sławomir Różalski.

W roku 1998 staraniem Rady Rodziców, dyrekcji szkoły, nauczycieli i uczniów 19 marca szkoła odzyskała imię Józefa Piłsudskiego, a także otrzymała sztandar ufundowany przez Radę Rodziców.

Rok 1999 przyniósł reformę oświaty i Szkoła Podstawowa nr 3 im. J. Piłsudskiego przestała istnieć a na jej miejsce zostało powołane Gimnazjum nr 3, które przejęło wieloletnie tradycje swojej poprzedniczki. Dyrektorem nowej placówki został Sławomir Różalski, a zastępcą Barbara Toporowicz. W 11 oddziałach klas pierwszych pobierało nauki 279 uczniów.

Lata 1999-2014

Nastąpił dalszy rozwój placówki. W 2001/2002 wzrosła liczba oddziałów do 31. Uczyło się w nich 832 uczniów. Szkoła przeszła gruntowny remont. W następnym roku dzięki realizacji zadań dydaktycznych, opiekuńczych i wychowawczych otrzymała ogólnopolski tytuł „ Szkoła z klasą”.

W roku szkolnym 2005/2006 uczyło się w gimnazjum 467 uczniów w 18 oddziałach, kadra pedagogiczna liczyła 19 nauczycieli dyplomowanych, 11 mianowanych, 9 kontraktowych i 2 stażystów. W szkole działały liczne koła zainteresowań, szkolny chór, 72 ŁGHD oraz klub sportowy. Uczniowie odnosili sukcesy w różnych konkursach przedmiotowych i reprezentowali szkołę na forum miasta.

20 marca 2006 roku Gimnazjum nr 3, spadkobierca dawnej „ Trójki” powołanej do istnienia w 1919 roku wróciło do imienia dawnego patrona i wraz z poświeceniem sztandaru otrzymało nazwę: Gimnazjum nr 3 im. Józefa Piłsudskiego w Łukowie. Od 2007r. funkcję zastępcy dyrektora szkoły sprawuje pani Agnieszka Oleśkiewicz.

W 95 roku swojego istnienia, roku jubileuszowym, gimnazjum tętni życiem. 341 uczniów zdobywa wiedzę i poszerza swoje horyzonty umysłowe pod kierunkiem dobrze przygotowanej i wykształconej kadry pedagogicznej. W 17 salach odbywa się nauka na jedną zmianę. Uczniowie rozwijają swoje zainteresowania na zajęciach pozalekcyjnych, działa chór, koło filmowe, koło strzeleckie, zespół taneczny. Nie brakuje też naszych wychowanków na konkursach przedmiotowych, sportowych, artystycznych oraz organizowanych przez miasto i Kuratorium Oświaty. Odnosimy też znaczące sukcesy w sporcie.